Previous in Happy Few... Τα πρώτα πράγματα ,έτσι σαν μία μικρή εισαγωγή για το καινούριο φωτογραφικό πρότζεκτ τα είχαμε πει εδώ και από τότε στα επεισόδια που ακολούθησαν, έχουν προσγειωθεί αυτά τα δυο teasers με τις αγαπημένες Βίκυ Παπαδοπούλου και Cat Black:
Happy Few Project
Υπάρχουν κάποιες χρονικές περιοδοι που είναι απίστευτα ψυχοφθόρες και σε περικυκλώνει μία μαυρίλα που θέλει να σπρώξει όλους τους τοίχους προς τα μέσα όπως γίνεται σ' αυτά τα κλειστοφοβικά όνειρα που βλέπεις όταν είσαι αγχωμένος και στεναχωρημένος. Οι επιλογές είναι δυο: Ή θα μείνεις εκεί να γίνεις χαλκομανία ή θ' απλώσεις τα χέρια και θ' αντιδράσεις με όποιο τρόπο μπορείς.
Επίσης με όλους αυτούς τους τρελαμένους ρυθμούς, έχουμε φτάσει σε σνα νιώθουμε τύψεις όταν είμαστε χαλαροί και δεν κάνουμε κάτι που να σχετίζεται με δουλειά ή τέλος πάντων να μας απασχολεί επί τούτου. Αυτές τις στιγμές που είσαι χαρούμενος χωρίς να κάνεις τίποτα το συγκλονιστικό και ταυτόχρονα τόσο ωραίο.
Ναι "θεωρητικούρες" εκ πρώτης όψες αλλά μ' αυτά να στριφογυρίζουν στο κεφάλι ξεκίνησε το Happy Few Project. Ως μία αντίδραση. Χωρίς όπλα χωρίς κόλπα που λέει κι ένα τραγούδι που ακούεω συχνά τώρα τελευταία. Κάποιοι αγαπημένοι άνθρωποι θα θυμήσουν πως είναι να νιώθεις ευτυχισμένος σε μία εποχή που σε θέλει δυστυχισμένο και σε λίγους μήνες θα αποκαλυφθούν όλα ανάμεσα σε διαφορετικές μουσικές και ψηφιακές μπομπίνες.
Προς το παρόν βρες το στο Facebook και το Instagram όπου θα ανεβάινουν διάφορα σχετικά με το πρότζεκτ και το πρώτο από τα teaser που θ' ακολουθήσουν, πάει κάπως έτσι:
Solnes: A house is not a home
«Και καθώς στεκόμουν στην κορυφή και κρεμούσα το στεφάνι στον ανεμοδείκτη, του είπα: Άκουσέ με, παντοδύναμε! Από τη μέρα αυτή θέλω να 'χω κι εγώ ελευθερία ως αρχιμάστορας. Στο δικό μου πεδίο. Όπως εσύ στο δικό σου.»
Η άνοδος και η πρώτη ενός ισχυρού μυαλού που έφτασε στην ψυχεδέλεια, ο μεγάλος φόβος της "εισβολής" των νιάτων, το μπλέξιμο πραγματικότητας και παραισθήσεων και η πλήρης αποξένωση στο ίδιο τους το σπίτι. Το ευφυές έργο του Χένρι Ίψεν, "Αρχιμάστορας Σόλνες" μετά την εκδοχή του Γιάννη Χουβαρδά, ανέβηκε ξανά, αυτή τη φορά στο θέατρο Από Μηχανής σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα και συνεργαστήκαμε για την πρόμο φωτογράφηση τους.
ps: Ο τίτλος είναι κομμάτι της Dionne Warwick
